การวินิจฉัย โรคไอกรน

[MhooDang]

 โรค ไอกรน เป็น โรคติดเชื้อ  ที่  ระบาดในเด็กอายุน้อย แต่ก็สามารถ  แพร่กระจายสู่ผู้ใหญ่ ได้เช่นกัน  เชื้อแบคทีเรียที่ทำให้เกิดโรค  คือ  เชื้อแบคทีเรียชนิดหนึ่ง ซึ่ง  ติดต่อผ่านการไอหรือจาม



 ลักษณะอาการของโรค  ไอกรน มักเริ่มต้นด้วย ไข้ต่ำ ๆ  เช่น  คัดจมูก แต่  เปลี่ยนไปเป็นอาการที่หนักขึ้น โดย  ไออย่างต่อเนื่อง  และ มีเสียง "Whooping"  หลังจากการไอ  เมื่ออาการแย่ลง อาจ  ส่งผลให้เกิดอันตรายต่อชีวิต เช่น ปอดอักเสบ



 การค้นหาสาเหตุของอาการ โรคไอกรน  มัก อาศัยการซักประวัติ  และ การตรวจทางห้องปฏิบัติการ  จาก สารคัดหลั่งในโพรงจมูก   แนวทางการรักษาโรคไอกรน   การให้ยาเช่น Azithromycin หรือ Erythromycin เพื่อ  ช่วยควบคุมการติดเชื้อ และ การดูแลแบบประคับประคอง



 วิธีลดความเสี่ยงจากไอกรน  ทำได้โดยการฉีดวัคซีน  ซึ่ง ช่วยป้องกันโรคได้อย่างมีประสิทธิภาพ  วัคซีน  ถูกกำหนดให้ฉีดในช่วงอายุที่เหมาะสม  เช่น  ในเด็กเล็กและช่วงวัยรุ่น  นอกจากนี้  การล้างมือบ่อย ๆ  ลดการแพร่กระจายเชื้อได้



 โรคไอกรน   มีอาการที่คล้ายไข้หวัดในช่วงแรก แต่  เสี่ยงต่อชีวิตในกรณีรุนแรง โดยเฉพาะใน เด็กเล็ก  ดังนั้น  การรักษาอย่างทันท่วงที  จึงเป็นสิ่งสำคัญ